We wszelkich dyskusjach historycznych na temat tożsamości Dolnego Śląska pojawiają się przede wszystkim dwa podejścia – Pierwsze z nich mówi o niemieckości ziem Dolnego Śląska. Wszak nasz region był przez bardzo długo pod panowaniem najpierw Królestwa Prus, a następnie zjednoczonego przez to państwo Cesarstwa Niemieckiego.

Inne podejście odnosi się natomiast do polskości ziem Dolnego Śląska. Zwolennicy tego ujęcia podkreślają tutaj czasy piastowskie, gdy region był pod władaniem najpierw Polski, a potem poszczególnych książąt dolnośląskich.

Jest jednak jedno państwo, w granicach którego Dolny Śląsk był zdecydowanie najdłużej, a o którymi wiele osób naprawdę zapomina. Jak to jest w takim razie z niemieckością Dolnego Śląska? Czy naprawdę możemy mówić, że tereny te są stricte niemieckie? Niezupełnie.

Czeski Dolny Śląsk?

W trakcie dyskusji o przynależności Dolnego Śląska bardzo często zapominamy o obecności tego regionu w ramach Królestwa Czech. Zwolennicy niemieckości tych ziem zaznaczają, że przecież w okresie tym wyżej wspominane państwo należało do Świętego Cesarstwa Niemieckiego, a po przejęciu korony czeskiej przez Habsburgów faktyczną władzę sprawowali tutaj Austriacy.

Warto jednak nadmienić, że sam związek państw jakim było Święte Cesarstwo Rzymskie był niemal w pełni zdecentralizowany, a wpływ cesarza, jak i sam tytuł miały znaczenie jedynie w aspektach wizerunkowych.

Dolny Śląsk znajdował się bezpośrednio w granicach królestwa Czech od mniej więcej połowy XIV wieku, aż do zdobycia tych terenów przez Królestwo Prus w połowie wieku XVIII – daje to blisko 400 lat czeskiego panowania na tych ziemiach.

Próby germanizacji tych terenów oczywiście były jak najbardziej wdrażane w życie, lecz to działanie było zdecydowanie mniej skuteczne ze względu na brak obecności w tym momencie tożsamości narodowej oraz państw narodowych. Pewne zwyczaje oczywiście mogłyby przenikać do świadomości ludzkiej, lecz próżno mówić tutaj o uważaniu się za Niemca, bądź Polaka.